Czym skorupka za młodu…

Z badaniami i naukowcami bywa tak że nie zawsze ich koncepcje w 100% się pokrywają, w przypadku rozwoju psów są raczej zgodni i ewentualne różnice w długości poszczególnych faz rozwoju są nieznaczne. Szukając informacji na ten temat możemy natknąć się na różne określenia poszczególnych etapów ale generalnie jakby ich nie nazwać to mówią dokładnie o tym samym.

Etap Noworodkowy

0-14 dni

Szczenięta rodzą się głuche i ślepe, są całkowicie zależne od matki. Pomimo ograniczonych zdolności motorycznych potrafią doczołgać się do suki, kierują się ciepłem jej ciała oraz powoli rozwijającym się zmysłem węchu. W okresie tym przeprowadza się wczesną stymulację neurologiczną , która ma na celu podniesienie odporności na stres w przyszłości.

Okres przejściowy

2-3 tydzień

Szczenięta powoli robią się coraz bardziej samodzielne, ok 10 dna otworzyły oczy i z każdym dniem widzenie staje się wyraźniejsze, ok 20 dnia kanały słuchowe są już w pełni otwarte. W tym okresie zaczynają stawać i poruszać się chwiejnym krokiem. Powoli poznają świat, zaczynają wchodzić w interakcje społeczne.

Faza socjalizacji

4-8 tydzień

Stopniowo rozwija się koordynacja ruchowa, świadomość sensoryczna, szczenięta orientują się już w terenie i są w stanie pokonywać przeszkody. Zaczynają być już widoczne różnice w charakterze oraz temperamencie. Czas do 8 tygodnia jest niezwykle ważny pod względem psiej psychiki. W tym okresie należy zapoznać psa z jak największą ilością różnorodnych bodźców zewnętrznych. Wyróżnić możemy trzy obszary socjalizacji :

1. Socjalizacja z rodzeństwem.

Poprzez wspólne zabawy, interakcje z resztą miotu szczenięta rozwijają umiejętności socjalne, uczą się zasad panujących w relacjach wewnątrzgatunkowych, ich działania stają się świadome i intencjonalne. To w tym okresie poprzez wzajemne gryzienie uczą się zadawać ból oraz doświadczają go po raz pierwszy.

2. Socjalizacja z matką.

Chyba najważniejsza część psiego dzieciństwa. Szczenię uczy się komunikacji, sygnałów uspokajających i dominacyjnych. W tym okresie matka bierze udział w nauce hamowania gryzienia – o ile u młodszych szczeniąt gryzienie, szarpanie jest dopuszczalne tak u starszych przestaje być akceptowane przez sukę oraz starszych członków stada. Większość szczeniąt trafia do nowych domów zanim hamowanie gryzienia zostaje w pełni wyuczone, i dlatego wielu właścicieli ma problem z podgryzaniem rąk i brakiem kontroli siły ugryzienia u szczeniaka. Zbyt wczesne oddzielenie od matki i rodzeństwa powodować może w przyszłości u takiego szczeniaka szereg problemów behawioralnych, agresję, brak umiejętności komunikacji z innymi psami, problemy w relacjach międzygatunkowych. Człowiek, choćby nie wiem jak bardzo się starał nie jest w stanie przekazać szczeniakowi tego, czego uczy go matka i możliwość obcowania z rodzeństwem. W przypadku OK, zbyt wczesne oddzielenie szczenięcia może nieść za sobą bardzo nieprzyjemne skutki, z którymi nowi właściciele często sobie nie radzą. Nie ma nic przyjemnego w obcowaniu z 20 kilku kilogramowym szczenięciem OK, któremu matka nie zdążyła wpoić podstawowych zasad…chociażby kontroli gryzienia. I dlatego też do adopcji trafiają często szczenięta w wieku nawet 4 mies z którymi nowi właściciele sobie nie radzą. I jeśli hodowca zaproponuje wam odbiór szczeniaka przed 8 tyg najlepiej poszukać innej hodowli. Jedynym powodem dla którego sprzedaje się szczenięta młodsze niż 8tyg to chęć oszczędności – odpada nam żywienie, szczepienie, odrobaczanie…no i sprzątania mniej.

3. Socjalizacja z ludźmi trwa mniej więcej do 12 tyg- tutaj najważniejszą rolę spełnia hodowca i on musi przyłożyć wszelkich starań żeby kontakty z ludźmi były częste, różnorodne i obfitowały w pozytywne doświadczenia. Jeśli socjalizacja w tym zakresie została przeprowadzona prawidłowo to w przyszłości pies traktuje ludzi z dużą dozą pewności, jeśli hodowca zaniedba te kwestie to z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić że szczenię będzie obawiało się ludzi. Warto zaznaczyć że niepewność a wrodzona kaukazia nieufność to dwie różne rzeczy. Przy niewłaściwym prowadzeniu starszego szczenięcia od nieufności tylko krok do agresji lękowej, co w przypadku psa rozmiarów kaukaza jest bardzo niebezpieczne i nie ma nic wspólnego z pewnym siebie, zdającym sobie sprawę ze swojej siły i broniącym swojego terytorium psem.

Jeśli w tym okresie szczenię zostanie wystawione na możliwie jak największą ilość bodźców ma większe szanse wyrosnąć na psa, którego poziom wrażliwości na nowe, nieznane mu rzeczy będzie niski. Pies który we wczesnym szczenięctwie miał ograniczone możliwości poznawania otaczającego nas świata będzie psem niepewnym, bojaźliwym, nadmiernie reaktywnym. Wpływ na to ma nie tylko odpowiednia socjalizacja ale również dziedziczenie, dlatego do rozrodu nie powinny być dopuszczane psy lękliwe, bojaźliwe. Dorosły OK powinien być psem opanowanym, spokojnym, którego w zasadzie nic nie jest w stanie zaskoczyć, zdziwić , przestraszyć i rolą hodowcy jest właściwe przygotowanie psiej psychiki na późniejsze wyzwania.

Po 8 tyg życia szczenię trafia do nowego domu i w rękach właściciela spoczywa kontynuowanie tego czego szczenię zaczęło uczyć się w hodowli. I to właściciel odpowiedzialny będzie za budowanie właściwych relacji ze swoim psem oraz nauki życia w społeczeństwie. Od pierwszych chwil w domu pies powinien poznać zasady w nim panujące- żadnej taryfy ulgowej ze względu na puchatość mieć nie powinien! Ze słodkiej małej kulki szybko stanie się dużym, silnym zwierzęciem. Umiejętność jasnego wytyczania granic,wzajemny szacunek, żelazna konsekwencja to podstawa w wychowaniu małego kaukaza. Już teraz powinniśmy zacząć naukę chodzenia na luźnej smyczy, przywołania, podstawowych komend pomocnych w dalszym wspólnym życiu. Aby uniknąć problemow z bronieniem zasobów musimy przyłożyć się do nauki odbierania miski, przedmiotów, zabawek itp.

W 5-6 miesiącu nasz pies wkracza w okres młodzieńczy, coraz częściej samodzielnie się oddala od przewodnika, zaczyna ignorować nasze wołanie i staje się coraz bardziej niezależny. Mały kaukaz zaczyna sam podejmować decyzje. Jeżeli we wcześniejszym okresie porządnie przyłożyliśmy się do wychowania, utrwaliliśmy w nim podstawowe zasady takie jak chodzenie na smyczy, przywołanie, w poiliśmy puchatej kulce że zachowania takie jak gryzienie, skakanie po nas jest nieakceptowalne to nie powinniśmy mieć większych problemów żeby ten czas w miarę łagodnie przetrwać.

Ok 12 miesiąca nasze psy przechodzą faze młodzieńczego buntu, hormony buzują i spokojne, grzeczne do tej pory psy potrafią być krnąbrne, mogą bać się rzeczy którymi do tej pory się nie przejmowały, nie które zaczynają być agresywne. Chwilami możemy mieć wrażenie że każdego dnia mamy zupełnie innego psa. Jest to zdecydowanie najtrudniejszy okres dla właściciela kaukaza i to w tym czasie pojawia się najwięcej problemów z zachowaniem. Jeśli w tym czasie odpuścimy, zniechęcimy się to później bardzo trudno będzie odkręcić złe nawyki które świadomie bądź nieświadomie utrwaliliśmy w naszym małym niedźwiadku. Ciężko podać dokładne widełki czasowe, dojrzałość hormonalna i emocjonalna to kwestia bardzo osobnicza i może się znacznie różnić w obrębie jednej rasy.